11/10 MEZMURLAR 34-37

[tr] Mezmurlar 34-37

^34:1 Her zaman RABbe övgüler sunacağım,
Övgüsü dilimden düşmeyecek.
² RABle övünürüm,
Mazlumlar işitip sevinsin!
³ Benimle birlikte RABbin büyüklüğünü duyurun,
Adını birlikte yüceltelim.
⁴ RABbe yöneldim, yanıt verdi bana,
Bütün korkularımdan kurtardı beni.
⁵ Ona bakanların yüzü ışıl ışıl parlar,
Yüzleri utançtan kızarmaz.
⁶ Bu mazlum yakardı, RAB duydu,
Bütün sıkıntılarından kurtardı onu.
⁷ RABbin meleği Ondan korkanların çevresine ordugah kurar,
Kurtarır onları.
⁸ Tadın da görün, RAB ne iyidir,
Ne mutlu Ona sığınan adama!
⁹ RABden korkun, ey Onun kutsalları,
Çünkü Ondan korkanın eksiği olmaz.
¹⁰ Genç aslanlar bile aç ve muhtaç olur;
Ama RABbe yönelenlerden hiçbir iyilik esirgenmez.
¹¹ Gelin, ey çocuklar, dinleyin beni:
Size RAB korkusunu öğreteyim.
¹² Kim yaşamdan zevk almak,
İyi günler görmek istiyorsa,
¹³ Dilini kötülükten,
Dudaklarını yalandan uzak tutsun.
¹⁴ Kötülükten sakının, iyilik yapın;
Esenliği amaçlayın, ardınca gidin.
¹⁵ RABbin gözleri doğru kişilerin üzerindedir,
Kulakları onların yakarışına açıktır.
¹⁶ RAB kötülük yapanlara karşıdır,
Onların anısını yeryüzünden siler.
¹⁷ Doğrular yakarır, RAB duyar;
Bütün sıkıntılarından kurtarır onları.
¹⁸ RAB gönlü kırıklara yakındır,
Ruhu ezginleri kurtarır.
¹⁹ Doğrunun dertleri çoktur,
Ama RAB hepsinden kurtarır onu.
²⁰ Bütün kemiklerini korur,
Hiçbiri kırılmaz.
²¹ Kötü insanın sonu kötülükle biter,
Cezasını bulur doğrulardan nefret edenler.
²² RAB kullarını kurtarır,
O'na sığınanların hiçbiri ceza görmez.
^35:1 Ya RAB, benimle uğraşanlarla sen uğraş,
Benimle savaşanlarla sen savaş!
² Al küçük kalkanla büyük kalkanı,
Yardımıma koş!
³ Kaldır mızrağını, kargını beni kovalayanlara,
‹‹Seni ben kurtarırım›› de bana!
⁴ Canıma kastedenler utanıp rezil olsun!
Utançla geri çekilsin bana kötülük düşünenler!
⁵ Rüzgarın sürüklediği saman çöpüne dönsünler,
RABbin meleği artlarına düşsün!
⁶ Karanlık ve kaygan olsun yolları,
RABbin meleği kovalasın onları!
⁷ Madem neden yokken bana gizli ağlar kurdular,
Nedensiz çukur kazdılar,
⁸ Başlarına habersiz felaket gelsin,
Gizledikleri ağa kendileri tutulsun,
Felakete uğrasınlar.
⁹ O zaman RABde sevinç bulacağım,
Beni kurtardığı için coşacağım.
¹⁰ Bütün varlığımla şöyle diyeceğim:
‹‹Senin gibisi var mı, ya RAB,
Mazlumu zorbanın elinden,
Mazlumu ve yoksulu soyguncudan kurtaran?››
¹¹ Kötü niyetli tanıklar türüyor,
Bilmediğim konuları soruyorlar.
¹² İyiliğime karşı kötülük ediyor,
Yalnızlığa itiyorlar beni.
¹³ Oysa onlar hastalanınca ben çula sarınır,
Oruç tutup alçakgönüllü olurdum.
Duam yanıtsız kalınca,
Bir dost, bir kardeş yitirmiş gibi dolaşırdım.
Kederden belim bükülürdü,
Annesi için yas tutan biri gibi.
¹⁵ Ama ben sendeleyince toplanıp sevindiler,
Toplandı bana karşı tanımadığım alçaklar,
Durmadan didiklediler beni.
¹⁶ Tanrıtanımaz, alaycı soytarılar gibi,
Diş gıcırdattılar bana.
¹⁷ Ne zamana dek seyirci kalacaksın, ya Rab?
Kurtar canımı bunların saldırısından,
Hayatımı bu genç aslanlardan!
¹⁸ Büyük toplantıda sana şükürler sunacağım,
Kalabalığın ortasında sana övgüler dizeceğim.
¹⁹ Sevinmesin boş yere bana düşman olanlar,
Göz kırpmasınlar birbirlerine
Nedensiz benden nefret edenler.
²⁰ Çünkü barış sözünü etmez onlar,
Kurnazca düzen kurarlar ülkenin sakin insanlarına.
²¹ Beni suçlamak için ağızlarını ardına kadar açtılar:
‹‹Oh! Oh!›› diyorlar, ‹‹İşte kendi gözümüzle gördük yaptıklarını!››
²² Olup biteni sen de gördün, ya RAB, sessiz kalma,
Ya Rab, benden uzak durma!
²³ Uyan, kalk savun beni,
Uğraş hakkım için, ey Tanrım ve Rabbim!
²⁴ Adaletin uyarınca haklı çıkar beni, ya RAB, Tanrım benim!
Gülmesinler halime!
²⁵ Demesinler içlerinden:
‹‹Oh! İşte buydu dileğimiz!››,
Konuşmasınlar ardımdan:
‹‹Yedik başını!›› diye.
²⁶ Utansın kötü halime sevinenler,
Kızarsın yüzleri hepsinin;
Gururla karşıma dikilenler
Utanca, rezalete bürünsün.
²⁷ Benim haklı çıkmamı isteyenler,
Sevinç çığlıkları atıp coşsunlar;
Şöyle desinler sürekli:
‹‹Kulunun esenliğinden hoşlanan RAB yücelsin!››
²⁸ O zaman gün boyu adaletin,
Övgülerin dilimden düşmeyecek.
^36:1 Günah fısıldar kötü insana,
Yüreğinin dibinden:
Tanrı korkusu yoktur onda.
² Kendini öyle beğenmiş ki,
Suçunu görmez, ondan tiksinmez.
³ Ağzından kötülük ve yalan akar,
Akıllanmaktan, iyilik yapmaktan vazgeçmiş.
⁴ Yatağında bile fesat düşünür,
Olumsuz yolda direnir, reddetmez kötülüğü.
⁵ Ya RAB, sevgin göklere,
Sadakatin gökyüzüne erişir.
⁶ Doğruluğun ulu dağlara benzer,
Adaletin uçsuz bucaksız enginlere.
İnsanı da, hayvanı da koruyan sensin, ya RAB.
⁷ Sevgin ne değerli, ey Tanrı!
Kanatlarının gölgesine sığınır insanoğlu.
⁸ Evindeki bolluğa doyarlar,
Zevklerinin ırmağından içirirsin onlara.
⁹ Çünkü yaşam kaynağı sensin,
Senin ışığınla aydınlanırız.
¹⁰ Sürekli göster
Seni tanıyanlara sevgini,
Yüreği temiz olanlara doğruluğunu.
¹¹ Gururlunun ayağı bana varmasın,
Kötülerin eli beni kovmasın.
¹² Kötülük yapanlar oracıkta düştüler,
Yıkıldılar, kalkamazlar artık.
^37:1 Kötülük edenlere kızıp üzülme,
Suç işleyenlere özenme!
² Çünkü onlar ot gibi hemen solacak,
Yeşil bitki gibi kuruyup gidecek.
³ Sen RABbe güven, iyilik yap,
Ülkede otur, sadakatle çalış.
⁴ RABden zevk al,
O senin içindeki istekleri yerine getirecektir.
⁵ Her şeyi RABbe bırak,
Ona güven, O gerekeni yapar.
⁶ O senin doğruluğunu ışık gibi,
Hakkını öğle güneşi gibi
Aydınlığa çıkarır.
⁷ RABbin önünde sakin dur, sabırla bekle;
Kızıp üzülme işi yolunda olanlara,
Kötü amaçlarına kavuşanlara.
⁸ Kızmaktan kaçın, bırak öfkeyi,
Üzülme, yalnız kötülüğe sürükler bu seni.
⁹ Çünkü kötülerin kökü kazınacak,
Ama RABbe umut bağlayanlar ülkeyi miras alacak.
¹⁰ Yakında kötünün sonu gelecek,
Yerini arasan da bulunmayacak.
¹¹ Ama alçakgönüllüler ülkeyi miras alacak,
Derin bir huzurun zevkini tadacak.
¹² Kötü insan doğru insana düzen kurar,
Diş gıcırdatır.
¹³ Ama Rab kötüye güler,
Çünkü bilir onun sonunun geldiğini.
¹⁴ Kılıç çekti kötüler, yaylarını gerdi,
Mazlumu, yoksulu yıkmak,
Doğru yolda olanları öldürmek için.
¹⁵ Ama kılıçları kendi yüreklerine saplanacak,
Yayları kırılacak.
¹⁶ Doğrunun azıcık varlığı,
Pek çok kötünün servetinden iyidir.
¹⁷ Çünkü kötülerin gücü kırılacak,
Ama doğrulara RAB destek olacak.
¹⁸ RAB yetkinlerin her gününü gözetir,
Onların mirası sonsuza dek sürecek.
¹⁹ Kötü günde utanmayacaklar,
Kıtlıkta karınları doyacak.
²⁰ Ama kötüler yıkıma uğrayacak;
RABbin düşmanları kır çiçekleri gibi kuruyup gidecek,
Duman gibi dağılıp yok olacak.
²¹ Kötüler ödünç alır, geri vermez;
Doğrularsa cömertçe verir.
²² RABbin kutsadığı insanlar ülkeyi miras alacak,
Lanetlediği insanların kökü kazınacak.
²³ RAB insana sağlam adım attırır,
İnsanın yolundan hoşnut olursa.
²⁴ Düşse bile yıkılmaz insan,
Çünkü elinden tutan RABdir.
²⁵ Gençtim, ömrüm tükendi,
Ama hiç görmedim doğru insanın terk edildiğini,
Soyunun ekmek dilendiğini.
²⁶ O hep cömertçe ödünç verir,
Soyu kutsanır.
²⁷ Kötülükten kaç, iyilik yap;
Sonsuz yaşama kavuşursun.
²⁸ Çünkü RAB doğruyu sever,
Sadık kullarını terk etmez.
Onlar sonsuza dek korunacak,
Kötülerinse kökü kazınacak.
²⁹ Doğrular ülkeyi miras alacak,
Orada sonsuza dek yaşayacak.
³⁰ Doğrunun ağzından bilgelik akar,
Dilinden adalet damlar.
³¹ Tanrısının yasası yüreğindedir,
Ayakları kaymaz.
³² Kötü, doğruya pusu kurar,
Onu öldürmeye çalışır.
³³ Ama RAB onu kötünün eline düşürmez,
Yargılanırken mahkûm etmez.
³⁴ RABbe umut bağla, Onun yolunu tut,
Ülkeyi miras almak üzere seni yükseltecektir.
Kötülerin kökünün kazındığını göreceksin.
³⁵ Kötü ve acımasız adamı gördüm,
İlk dikildiği toprakta yeşeren ağaç gibi
Dal budak salıyordu;
³⁶ Geçip gitti, yok oldu,
Aradım, bulunmaz oldu.
³⁷ Yetkin adamı gözle, doğru adama bak,
Çünkü yarınlar barışseverindir.
³⁸ Ama başkaldıranların hepsi yok olacak,
Kötülerin kökü kazınacak.
³⁹ Doğruların kurtuluşu RABden gelir,
Sıkıntılı günde onlara kale olur.
⁴⁰ RAB onlara yardım eder, kurtarır onları,
Kötülerin elinden alıp özgür kılar,
Çünkü kendisine sığınırlar.

---